55. "Krew elfów" Andrzej Sapkowski

"Pomyliłaś się. Pomyliłaś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu" 

ndrzej Sapkowski jest nazywany królem polskiej fantasy. Trzynaście nowel, które zostały zebrane w tomach "Ostatnie życzenie" i "Miecz przeznaczenia" zyskały wielkie uznanie i zainteresowanie czytelników. Nic więc dziwnego, że autor postanowił napisać kontynuację losów Geralta z Rivii, tym razem jednak zaczynając powieścią "Krew elfów" właściwą sagę o wiedźminie. Historia toczy się dalej, pokazując nam zarówno wspomnienia z przeszłości jak i dalsze losy Geralta i księżniczki Cirilli. 

"Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich" 

Ciri cudem zdołała przeżyć oblężenie Cintry przez Nilfgaardczyków. Teraz jest już bezpieczna. Została odnaleziona przez Geralta, któremu jest przeznaczona. Jest ona bowiem Dzieckiem Niespodzianką, została przyrzeczona wiedźminowi jeszcze przed swoim urodzeniem. Ciri jest jednak wyjątkiem. To chłopcy są zawsze szkoleni na wiedźminów, od najmłodszych lat trenują sztuki walki, są poddawani przemianom genetycznym. Dziewczynce nie przeszkadzają jednak surowe warunki i ciężkie treningi. Chce zostać wiedźminką. 

"Tam gdzie dziś piętrzą się góry, będą kiedyś morza, tam gdzie dziś wełnią się morza, będą kiedyś pustynie. A głupota pozostanie głupotą" 

Wkrótce wiedźmini z Kaer Morhen odkrywają u Ciri zdolności magiczne. Nie wiedząc jak zachować się w takiej sytuacji, proszą o pomoc czarodziejkę Triss Merigold. Ta pomaga oswoić się dziewczynie z nowymi umiejętnościami. Tymczasem pewien czarodziej o imieniu Rience próbuje odnaleźć księżniczkę. Wkrótce okazuje się, że Ciri nie jest już uważana za martwą i jest poszukiwana nie tylko przez Rienca. Czy coś grozi Cirillii? Jak potoczą się losy bohaterów? 

siążki z sagi o wiedźminie od dawna były na mojej liście czytelniczej. Postanowiłam więc niedawno przeczytać "Krew elfów". Nie wiedziałam nawet o czym dokładnie jest ta powieść, ale byłam jej bardzo ciekawa. Teraz mogę już spokojnie stwierdzić, że wcale się na niej nie zawiodłam. Andrzej Sapkowski doczekał się już tłumaczeń swoich książek za granicą. Wcale się temu nie dziwię. Język autora, przesłanie i ciekawa historia naprawdę zrobiły na mnie wrażenie. 

Zacznę może od tego, z czym jeszcze się nie spotkałam. Sapkowski stworzył zupełnie nowy świat, rządzący się swoimi prawami, pełen fantastycznych stworzeń i ciekawych bohaterów, ale co ciekawe, wymyślił nowy język, którym czasami posługują się postacie. Dla mnie jest to zupełnie nowe i wzbudzające podziw do autora. Język, jak również fragmenty przepowiedni, czy innych znanym bohaterom powieści dzieł, książek rozpoczynających każdy rozdział sprawiają, że naprawdę możemy wczuć się w nową rzeczywistość. Świat z wiedźmina jest dopracowany od początku do końca. Kiedy zaczynałam czytać "Krew elfów" byłam świadoma, że przed tą powieścią musiały być jeszcze inne, wprowadzające czytelnika w tamten świat historie, którymi oczywiście były wcześniejsze zbiory opowiadań. Nie sprawił mi jednak problemu brak zapoznania się z "Ostatnim życzeniem" czy "Mieczem przeznaczenia". Wszystko bowiem prędzej czy później się wyjaśniało, np. w dialogach postaci. 

Bardzo polubiłam swobodny styl autora, a także jego ironiczny i często uszczypliwy humor. Niejednokrotnie ubawiłam się podczas czytania. Powieść jest wielowątkowa, dzięki czemu wzbudza jeszcze większą ciekawość czytelnika. Andrzej Sapkowski bardzo często odnosił się do czasów nam współczesnych, w książce możemy dostrzec przesłanie i cenne spostrzeżenia Sapkowskiego, np. cyt. "Zapomnieliśmy, że nie jesteśmy na tym świecie sami, że nie pępkiem tego świata jesteśmy. (...) Rozejrzyjcie się dookoła- wszędzie zbrodnia i grzech, chciwość, pogoń za zyskiem, kłótnia, niezgoda, upadek obyczajów, brak szacunku dla wszelkich wartości. Miast żyć tak, jak każe Natura, zaczęliśmy tą Naturę niszczyć". Fragment daje do myślenia, a takich jest znacznie więcej.  

"Krew elfów" bardzo mi się spodobała. Na półce czeka już na mnie kolejna część sagi i nie mogę się jej już doczekać. Wystarczy przeczytać tylko początek pierwszego rozdziału, snu Ciri, żeby się wciągnąć. Jak najbardziej polecam. Moja ocena nie będzie jednak maksymalna, gdyż czasami nudziły mnie zbyt długie rozdziały, czy dialogi. Moja ocena to 4,5/6. 

"-Miecz. Na plecach. Dlaczego masz na plecach miecz?

-Bo mi wiosło ukradli"                                                         

WYZWANIA: Czytam fantastykę!