76. "Madeleine" Consilia Maria Lakotta

"Madeleine" to pierwsza książka Consilii Marii Lakotty, jaką miałam okazję przeczytać. To romantyczna opowieść o pewnej parze, której miłość przetrwała najtrudniejsze próby. Ale jednocześnie niosąca przesłanie. Czy "Madeleine" spełniła moje oczekiwania? 

"Pyta miłości miłość: powiedz, skąd ten płacz?" 

adeleine to młoda francuska studentka. Jest piękną dziewczyną, która swoje długie blond włosy splata w koronę z warkoczy. Ceni sobie chrześcijańskie wartości, którymi próbuje kierować się każdego dnia. Połączyła ją głęboka miłość z Helierem, przyszłym lekarzem, którego ognisty charakter zdaje się nie pasować do rozważnej i spokojnej Madeleine. Młodzi planują swoją przyszłość i chcą się pobrać. Kiedy zaczynają się wakacje zakochani wyruszają do rodzinnego domu dziewczyny w Normandii, by otrzymać błogosławieństwo jej ojca. 

"Gdy jest prawdziwa i głęboka, miłość niesie ze sobą dość napięć, niepotrzebne są żadne inne komplikacje"  

Jednak ich miłość będzie musiała zmierzyć się z wieloma przeszkodami, o czym jeszcze nie mają pojęcia. Na ich drodze staje bowiem kuzynka Madeleine- Yvonne. Helier sprawia na niej wrażenie, szczególnie dlatego, że nie zwraca na nią uwagi. Przyszły lekarz jest zapatrzony w swoją narzeczoną, nie zauważając przepięknej i pewnej swej atrakcyjności Yvonne. Dziewczyna postawiła sobie nowy cel, który za wszelką cenę pragnie osiągnąć. A jest nim narzeczony Madeleine. 

"Czy wierność to nie także miłość?" 

Jeden z adoratorów Yvonne, Mr Brood, zaprasza ją wraz z jej towarzyszami (wśród których pojawia się Madeleine i Helier) na regaty. Niestety podczas wyścigu łodzi ma miejsce wypadek, w wyniku którego tonie przyjaciel Yvonne. Bardzo możliwe jest, że nie był to zwykły przypadek. Wraz z biegiem wydarzeń Helier zmuszony jest zaopiekować się kuzynką swojej narzeczonej, aż w końcu nie ma możliwości wyplątać się ze swoich obietnic. Dumna Madeleine nie zamierza czekać na ukochanego i wchodzi w nowy związek. Po kilku latach znów na swojej drodze spotyka Heliera. Czy ich miłość przetrwała próbę czasu? Co tak naprawdę wydarzyło się na regatach wiele lat temu? Czy miała z tym coś wspólnego Yvonne? 

iedy zaczęłam czytać "Madeleine" nie miałam pojęcia co myśleć o tej książce. Muszę to przyznać, męczyłam się przy niej przez wiele rozdziałów. Myślałam, że już nigdy nie skończę jej czytać, jakby miała trzy razy więcej stron niż w rzeczywistości. Wszystko przez to, że akcja ciągnie się powoli, a poza tym nie mogłam przyzwyczaić się do stylu autorki. Po prostu fabuła nie wciągnęła mnie wystarczająco. Ale z każdym kolejnym rozdziałem zauważałam, że jestem coraz bardziej zainteresowana losami bohaterów. 

Akcja powieści rozgrywa się we Francji, szczególnie często przenosimy się do Normandii. Jednakże czas nie jest określony i dosyć trudno jest go określić. "Madeleine" to opowieść o wielkiej i głębokiej miłości, która niektórym może wydawać się ckliwa, szczególnie dla tych, którzy na ogół nie czytają romansów. Jakby tego było mało jesteśmy we Francji, miejscu malowniczym, pełnym pięknych i romantycznych zakątków. Może to właśnie zasługa miejsca akcji, że w końcu powieść do mnie przemówiła :) Ale muszę przyznać, że i dla mnie miejscami dialog bohaterów był aż zanadto słodki. Jeśli chodzi o klimat powieści, to według mnie autorka spełniła moje oczekiwania. Przez zwroty po francusku (które na pewno wszyscy kojarzą) czułam się jakbym była tam razem z bohaterami :) 

A propos postaci: wiem, że główna bohaterka dla niektórych może wydawać się zbyt kryształowa, żeby ją lubić. Zazwyczaj tak bywa, że skłaniamy się do tych 'złych' charakterów, takich jak w tym przypadku Yvonne. Przy swojej kuzynce Madeleine wypada blado i nieciekawie. Ale według mnie to nie do końca tak jest. Polubiłam główną bohaterkę, bo moim zdaniem jest postacią godną uwagi. I wbrew temu co inni mogą o niej powiedzieć, ma charakter. Przede wszystkim wykazuje się dumą i uporem, które czasami nie są dla niej dobrymi doradcami. Ale jest też odważna i zdeterminowana, gotowa do poświęceń i pomocy. Na co dzień kieruje się określonymi przez siebie zasadami. Yvonne jest po prostu femme fatale, w tym przypadku musiała ustąpić miejsca pozytywnej bohaterce. Co mogę powiedzieć o Helierze? Tyle tylko, że nie przywiązałam się do niego i tak naprawdę jest mi obojętny ;) Podobnie jak Denis Croiset, który czasami bardziej mnie denerwował swoim brakiem pewności siebie, co budził sympatię. 

"Madeleine" nie jest tylko zwykłym, słodkim romansem. Ma również przesłanie, które możemy wyczytać z rozmów i zachowań bohaterów. Bardzo podobało mi się, że zostały tu wplecione wzorce chrześcijańskich zachowań, które spotykam coraz rzadziej. Mimo początkowych trudności ze stylem autorki, w końcu się do niego przekonałam. Jest barwny i dokładny, charakterystyczny i bogaty. I chociaż spędziłam z tą lekturą więcej czasu niżbym tego chciała, to jednak mnie zaciekawiła i wciągnęła. Nawet mimo swojej  przewidywalności :) Spodobało mi się zamieszczenie przez wydawnictwo notki o autorce, która jest pełna ciekawych faktów. "Madeleine" to moja pierwsza przygoda z Marią Consilią Lakottą, ale autorka już zyskała mój szacunek. Urodziła się jako jedno z bliźniąt syjamskich zrośniętych skroniami. Pani Lakotta jest równie interesującą postacią, co bohaterowie jej książek. A "Madeleine" oceniam na 3/6 

WYZWANIA: Przeczytam tyle, ile mam wzrostu!, Grunt to okładka

Za możliwość przeczytania "Madeleine" dziękuję Wydawnictwu M!