35. Zawsze przy mnie stój - Carolyn Jess-Cooke

'Niektórzy Aniołowie Stróże są wysyłani na ziemię, aby strzec rodzeństwa, swoich dzieci o osób, które były im bliskie za życia. Ja wróciłam do Margot. Do samej siebie'

Chyba każdy podejrzewa, że anioły istnieją. I tak jest nie tylko w religii chrześcijańskiej. Każdy dopuszcza do siebie możliwość, że być może ktoś cały czas nas obserwuje, chroni, że nasz Anioł Stróż nie opuszcza nas na krok. Nic jednak o tym nie wiemy, to jest kwestią naszej wiary. Po przeczytaniu "Zawsze przy mnie stój" pewnie wielu czytelników uwierzy, zrozumie.

'Jest tutaj kilkoro złych ludzi, tego możesz być pewna. Źli ludzie są wszędzie. Może to nawet lepiej, że spotkasz ich już teraz. Wierz mi, im wcześniej nauczysz się nie cierpieć przez głupców, tym lepiej'  

Opowieść zaczyna się od śmierci Margot, która sprawia, że kobieta staje się Aniołem Stróżem. Jest nieco zdezorientowana. W jednej chwili była w hotelowym pokoju a w następnej w zaświatach. Nie może uwierzyć, że nie żyje. Kolejnym ciosem jest wiadomość o tym, kogo będzie chronić. Okazuje się, iż stała się Stróżem samej siebie. Musi strzec i obserwować swoje życie od początku. Od dnia narodzin. Przyjmując nowe anielskie imię - Ruth.

'Przeznaczenie? Bzdura. Wszystko zależy od naszych decyzji'

Początkowo kobieta jest wstrząśnięta, Jednego jest świadoma - jej przeszłość nie była sielanką. Później dostrzega szansę, że być może uda jej się zmienić bieg wydarzeń, możliwe, że to nie musi się tak skończyć. Jednak jako Anioł Stróż musi przestrzegać czterech zasad: obserwuj, chroń, rejestruj, kochaj. Nie ma mowy o wpływaniu czy kontrolowaniu. I tak Ruth przechodzi znowu przez tą samą historię, z tym, że widzi o wiele więcej faktów niż za życia. Widzi swoje narodziny, dowiaduje się dlaczego została osierocona. Od nowa przeżywa wędrówkę z jednej rodziny do drugiej, pobyt w domu dziecka, wszystkie złe rzeczy, które ją tam spotkały. A później jeszcze gorszy okres dorosłości. Aż do swojej śmierci, która jest dla niej jedną wielką tajemnicą. Czy Ruth uda się odmienić życie Margot? Czy jest gotowa zawrzeć pakt z demonem? W jaki sposób Margot umarła?

Po przeczytaniu "Zawsze przy mnie stój" Carolyn Jess- Cooke do tej pory mam splątane myśli. Nie mieści mi się w głowie, że jedna osoba może tak wiele przeżyć. Margot już od narodzin była porzucona. Wszystkie doświadczenia jakie zdobyła, już w dziecięcym wieku mocno odcisnęły się w jej pamięci. To czego doświadczyła miało wpływ na jej dorosłe życie. Kobieta popełniała mnóstwo błędów, często zdawało się, że nie ma już dla niej ratunku. Miała jednak swojego Anioła Stróża, który znał ją jak nikt inny. Nie tylko dlatego, że był przy niej od początku, ale dlatego, że była to ona sama.

Narracja w powieści jest prowadzona z punktu widzenia Ruth. Anioł stara się zrobić wszystko co w jej mocy, aby życie Margot było chociaż odrobinę lepsze. Wie bowiem, co wydarzy się w przyszłości i nie jest zachwycona tym, że miałaby to przeżyć znowu. Widzimy tutaj tę samą osobę w dwóch różnych osobach. Mimo tego, że Ruth jest Margot, jest zupełnie inna. Jako Anioł Stróż dostrzega możliwość zmieniania przyszłości. Jest to jednak mało prawdopodobne. Jej celem jest obserwowanie i chronienie Margot, to dziewczyna podejmuje wszystkie decyzje. Najważniejszą i jednocześnie najtrudniejszą do zrealizowania dla Ruth zasadą może być pokochanie osoby chronionej. Widzi ona bowiem wszystko co robi Margot, dobrze pamięta co dalej zrobi i z biegiem czasu coraz trudniej jest jej ją kochać. A zachowanie Margot wydaje się być głupie i bezsensowne, później jednak staje się jasne. Kobieta boi się zaangażować, zaufać, boi się być znowu odtrącona. Dlatego zadaje się z niewłaściwymi osobami, wykorzystuje i jest wykorzystywana. W tym wszystkim zdarza jej się spotkać również ludzi, którzy są dla niej dobrzy i jest dzięki nim szczęśliwa. Są to nieliczni, ale tylko dzięki nim Margot czuje się kochana.

Powieść składa się z 28 rozdziałów plus dwóch dodatkowych. Mimo tego, że czytałam już grubsze książki, to właśnie z tą spędziłam więcej czasu. Wszystko przez jej ukryte przesłanie i tragiczną historię. Trudno czyta się tę powieść. Nie da się jej przeczytać i zapomnieć. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej przeżywałam i współczułam. Czytając miałam dreszcze na całym ciele, chyba przez cały czas. W książce nie ma jakiegoś punktu kulminacyjnego, autorka nie napisała książki, w której akcja coraz bardziej by nas wciągała. Po prostu Ruth opowiadała całą historię. Robi to w taki sposób, że w każdym momencie możemy przestać i mieć czas na przemyślenia. Nie czujemy ciągłej potrzeby czytania ciągle i ciągle. Kiedy jesteśmy gotowi dalej zmagamy się z książką. Myślę, że bardzo ważna jest w tym przypadku refleksja. Znajdziemy tu bardzo dużo informacji w krótkim czasie, każda kolejna jest coraz bardziej tragiczna. Z pewnością nie jest to powieść, z którą możemy spędzić popołudnie i o której łatwo zapomnimy.

Narrator czasami zwraca się do czytelnika. Przez ten zabieg czułam się jakbym siedziała przy Ruth a ona opowiadałaby mi historię, którą przeżyła. Sprawiło to, że chciałam 'słuchać' tej opowieści dalej. Nawet jeśli była ona trudna. Mimo, że występują tu aniołowie miałam wrażenie jakby była to powieść realistyczna. Autorka tak pięknie i wiarygodnie przedstawiła środowisko aniołów, nie narzucając nam niczego, że czułam, iż tak musi być w rzeczywistości, chociaż to tylko fikcja literacka. Również wszystkie wydarzenia wydawały mi się bardzo prawdopodobne, jednocześnie nie mogę sobie wyobrazić takiej krzywdy. Książka jest bardzo poruszająca. Zakończenie do tej pory nie jest dla mnie jednoznaczne. Powieść niby kończy się smutno, ale też szczęśliwie. Wszystkie moje emocje są poplątane. Może po jakimś czasie lepiej zrozumiem to wszystko. Myślę, że "Zawsze przy mnie stój" jest przeznaczona dla starszych czytelników, co nie znaczy, że młodsi nie mogą po nią sięgnąć. Wydaje mi się jednak, że ci pierwsi lepiej zrozumieją fabułę. Sama za kilka lat przeczytam książkę ponownie. I pewnie wtedy dostrzegę wszystko.

"Zawsze przy mnie stój" to powieść, którą bardzo polecam. Po zapoznaniu się z książką wszystko widzi się inaczej, chce się docenić to co się ma. Jest to poruszająca opowieść o trudnych wyborach, przebaczeniu i nadziei. Oceniam na 9/10

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: 
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu!