53. "Małe kobietki" Louisa May Alcott

"(...) miłość rozprasza strach, a wdzięczność zwycięża dumę"

obecnych czasach, gdzie naszą uwagę przyciąga często komputer czy telewizor, to tym urządzeniom poświęcamy najwięcej czasu. Niektórzy nawet nie wiedzą jak wiele godzin marnują na tych bezużytecznych czynnościach. A kiedyś ludzie inaczej zajmowali sobie czas wolny. Byli bardziej kreatywni, rozrywkowi, radośni. W powieści Louisy May Alcott pt. "Małe kobietki" możemy bliżej przyjrzeć się codzienności młodych dziewcząt żyjących w Ameryce w drugiej połowie XIX w. 

"Zalety i tak dają się wyczuć w rozmowie i zachowaniu. Wcale nie trzeba ich wciąż podkreślać"

Bohaterami są siostry: Meg, Jo, Beth i Amy March. Ich ojciec bierze udział w wojnie secesyjnej i dziewczęta bardzo odczuwają jego nieobecność. Podczas świąt Bożego Narodzenia razem z mamą wspominają i myślą o przyszłości. Kiedy wspólnie odczytują list od pana Marcha wpadają na pomysł zabawy w pielgrzymów. Wzorując się na opowieści "Wędrówka pielgrzyma" Johna Bunyana postanawiają zmierzyć się ze swoimi słabościami i wadami, aby stać się lepszymi osobami. 

"Nigdy nie ustawaj w wysiłkach i nigdy nie myśl, że nie potrafisz zwalczyć swych błędów"

Każda z dziewcząt ma zalety, ale niestety też wady. Meg jako najstarsza z sióstr jest też najbardziej odpowiedzialna z nich wszystkich. Jest skromna i dobra, dobrze wychowana, ma nienaganne maniery. Ale marzy o bogactwie, balach, kosztownych sukniach przez co czasami jest próżna. Jo jest rozrywkową dziewczyną ale o dosyć wybuchowym i nieprzewidywalnym charakterze. Beth musi przezwyciężyć swoją chorobliwą wręcz nieśmiałość, a Amy bywa zarozumiała. Razem świetnie się bawią, urozmaicając sobie czas przeróżnymi zabawami. Wkrótce dołącza do nich samotny Laurie, a nawet jego tajemniczy dziadek. 

o przeczytaniu opisu książki przyznam szczerze, że nie czułam się szczególnie zachęcona. Powieść na pierwszy rzut oka wydaje się być nudna i nieciekawa, nie ma tu akcji czy napięcia. Ale już wtedy, przy czytaniu tego opisu, coś mi mówiło, że książka może okazać się zupełnym tego przeciwieństwem. Dlatego postanowiłam przeczytać tą powieść i nie zawiodłam się. Bo chociaż nie znajdziemy tu dynamizmu, książka posiada także wiele zalet. 

"Małe kobietki" to miła i niesamowicie ciepła opowieść. Jej bohaterki spędzają czas w bardzo ciekawy i pomysłowy sposób, co oczywiście jest tu przedstawione bardzo dokładnie. Znajdziemy w książce opisy przedstawień, łącznie z fragmentami scenariusza czy wierszy, tajnych stowarzyszeń, czy innych tego typu rzeczy. Zaletą powieści są też niewątpliwie liczne wskazówki, nauki, pani March, nazywanej przez córki mamisią. Wiele razy pouczała dziewczęta, a podczas rozmowy od razu można dostrzec mądrość tej kobiety. Nie tylko poprzez panią March książka przekazuje nam ważne treści. Jej córki zmierzają się ze swoimi słabościami, odkrywają ważne rzeczy, z których również możemy się wiele nauczyć. 

Bohaterowie powieści są bardzo zróżnicowani, dzięki czemu łatwo nam jest utożsamić się z jednym z nich. Najbardziej polubiłam Joe, która była tak radosna i zabawna. Jest to dziewczyna mająca talent pisarski, uwielbia pisać opowiadania i scenariusze, jest raczej chłopczycą. To ona najbardziej zaprzyjaźniła się z Lauriem, który stał się jej najlepszym przyjacielem. Zawsze z niecierpliwością czekałam co też ta dwójka zaraz wymyśli :) W pamięci utkwiła mi także postać Beth, nieśmiałej dziewczynki z talentem muzycznym. Tak jak powiedziałam postacie są bardzo różne i ciekawe, dobrze wykreowane. Nie ma tu postaci idealnej, nie znajdziemy tu kogoś wyidealizowanego, bez wad. To sprawia, że bohaterowie są nam bardziej bliscy, ludzcy. 

"Małe kobietki" to bardzo fajna opowieść o dorastaniu, którą najlepiej będzie się czytało wieczorami, albo w wolnym czasie. Powieść jest ciepła i lekka w odbiorze, dlatego będzie dobrym umilaczem czasu. Ale nie jest to równocześnie płytka książka, gdyż znajdziemy w niej również wskazówki i rady. Ja jestem pozytywnie zaskoczona i pewnie jeszcze niejednokrotnie sięgnę po "Małe kobietki", głównie po to by zarazić się entuzjazmem bohaterów. Jednak przez brak konkretnej akcji oceniam książkę jako dobrą. 4/6

WYZWANIA: Przeczytam tyle, ile mam wzrostu!, Z listą BBC

Za poznanie tej ciepłej historii dziękuję Wydawnictwu MG!