105. "Zaćmienie" Stephenie Meyer

"Zaćmienie" przez wiele lat było moją ulubioną, tuż po "Przed świtem", częścią sagi Zmierzch. Nie wiem dlaczego tak się stało. Po ponownym przeczytaniu powieści mam mieszane uczucia. Nadal nie mogę znaleźć odpowiedzi :)

"Rozwiązanie słuszne to nie zawsze rozwiązanie oczywiste. A czasami coś co jednym wydaje się słuszne, innych rani" 

wiązek Belli i Edwarda jeszcze nigdy wcześniej nie miał się tak dobrze. Po wszystkim co przeżyli kochankowie ich miłość kwitnie. Dziewczyna uratowała ukochanego przed tragicznym krokiem, a chłopak odzyskał kontrolę nad sobą i nie czuje już tak wielkiej chęci zabicia Belli. Wszystko układa się doskonale. Gdyby nie niechęć przed uczynieniem Isabelli nieśmiertelną.

"Związek ze mną byłby dla ciebie zdrowszy. Nie byłbym twoim narkotykiem, tylko twoim powietrzem, twoim słońcem" 

Największym marzeniem Belli jest to, żeby to Edward zamienił ją w wampira. Ten jednak nie chce się na to zgodzić jeśli dziewczyna nie pójdzie z nim na kompromis. Jego warunkiem jest wzięcie ślubu z Bellą przed jej przemianą. To sprawia, że zapał dziewczyny nieco słabnie. Nie czuje potrzeby pójścia do ołtarza, Edward z kolei nie rozumie dlaczego. Daje mu to jednak trochę więcej czasu.

"Kochałam go, kochałam o wiele bardziej, niż powinnam była, a mimo to nadal nie dość mocno" 

Bella cieszy się z powrotu ukochanego i nie odstępuje go na krok. Tęskni jednak za przyjacielem, z którym zabrania jej się spotkać Edward. Uważa on, że Jackob jako młody wilkołak jest niebezpieczny. Bohaterka jednak znajduje sposób, by osiągnąć swój cel. Uświadamia sobie w międzyczasie jak trudne będzie jej rozstanie z rodziną, znajomymi, Jackobem. Podjęła już decyzję o swojej przemianie, ale wciąż się waha. W wykonaniu ostatecznego kroku przeszkadza jej poczucie winy i strach. Jest jeszcze pakt, który zostanie złamany. W tym samym czasie w Seattle dochodzi do niewyjaśnionych morderstw. Cullenowie podejrzewają, że winni są temu nowonarodzeni.

rzecia część sagi daje nam możliwość, by trochę odetchnąć i zastanowić się. Mimo że powieść jest obszerniejsza niż poprzednie, to nie dzieje się w niej więcej. Wszystko dlatego, że akcja skupia się głównie na tym jaką decyzję podejmie Bella - czy zostanie człowiekiem, czy będzie żyć wiecznie ze swoim ukochanym jako wampirzyca.

Dla osób, które przeczytały chociaż jedną książkę z tej serii i choć trochę poznali Bellę, nie ma żadnych wątpliwości co zdecyduje dziewczyna. W końcu jej największym marzeniem jest spędzić wieczność z Edwardem, bez którego nie może żyć. Większym problemem okazuje się tu wyznaczenie daty przemiany i osoby, która tego dokona. Bella zawsze najbardziej pragnęła być z ukochanym, jednak teraz dochodzi do wniosku, że wiele ludzkich wrażeń i przeżyć może ją ominąć. W tej części Stephenie Meyer zderza ze sobą dwa światy i to główna bohaterka musi dokonać wyboru. Również między Jackobem i Edwardem, którzy te światy reprezentują.

W "Zaćmieniu" zostaje rozwinięty wątek romantyczny, pojawia się trójkąt miłosny, pierwszy jaki miałam możliwość przeczytać jeszcze kilka lat temu. Być może nie raził mnie on tak bardzo jak w innych przypadkach, gdyż pozostałe 'trójkąty' podświadomie porównywałam do tego z sagi Zmierzch.

"Zaćmienie" wciągnęło mnie jeszcze bardziej niż wcześniejsze części. Myślę, że jest kilka powodów, które się do tego przyczyniły. Po pierwsze styl autorki uległ poprawie, ku mojej uciesze. Nie raziły mnie częste błędy, gdyż nie pojawiały się tutaj tak często jak wcześniej. Po drugie, akcja się rozwija. Nawet jeśli nie jest bardziej dynamiczna niż poprzednio, wciąga i ciekawi. Również klimat powieści jest inny, bardziej tajemniczy i zagadkowy. Nareszcie kojarzy się z wampirami :)

Podobało mi się, że autorka pokusiła się o opowiedzenie historii bohaterów. Mogłam poznać legendy Quileute'ów, a także, co mnie bardzo ciekawiło, przeszłość członków rodziny Cullenów. Nadało to powieści więcej głębi, stała się jakby pełna. Charaktery bohaterów zostały rozwinięte, co jest dużym plusem. Chociaż, Bella zaczęła działać mi na nerwy tym swoim strachem przed zranieniem kogokolwiek. Podejmowała działania, które tylko raniły bliskie jej osoby. Natomiast Cullenowie byli dla mnie mało 'wampirzy'. No, oprócz Jaspera - on jeden, mimo tego co zrobiła z wampirami Meyer, zachował trochę 'wampirzości' w starym stylu :)

"Zaćmienie" rozgrywa się na więcej niż jednej płaszczyźnie. Nie skupia się tylko na Belli, jej rozdarciu i 'szamotaniu się' na wszystkie strony. Jest też wątek nowonarodzonych wampirów, który wprowadza trochę 'grozy'. To nie są już spokojni Cullenowie, ale armia niekontrolowanych krwiopijców, która sieje spustoszenie w całym mieście. Nadal jednak nie uważam sagi za horror, a to stwierdzenie tylko wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Seria moim zdaniem dalej jest przeznaczona dla osób, które dopiero stają się nastolatkami. Żałuję tylko, że nie było mi dane 'obejrzeć' bitwy, co oczywiście było uzależnione od Belli, która jest narratorem. Ale z tego, co pamiętam, w "Drugim życiu Bree Tanner" będę mogła to nadrobić :) 

"Zaćmienie" nadal jest moją drugą ulubioną częścią sagi Zmierzch. Nawet jeśli moja siostra przekonała mnie, że przecież nic tam tak naprawdę się nie dzieje. Dla mnie jednak powieść jest ciekawa i wciągająca, opowiadająca ciekawe historie, uzupełniająca treść całej sagi i przygotowująca do ostatniej części. Poza tym są też wampiry bardziej 'wampirzy' niż rodzina Cullenów. W "Zaćmieniu" jest także więcej Edwarda :P A Jackob nieraz mnie rozśmieszał. Oceniam na 5/6

WYZWANIA: Przeczytam tyle, ile mam wzrostu!, Czytam opasłe tomiska